En Güzel Hikayem

19/08/2012 hamile olduğumu öğrenmiştim.İçimden kilometrelerce koşmak çığlık atmak geliyordu :) Öyle bir coşku öyle bir sevinç vardı ki içimde ne kelimelere sığardı,ne de anlatmaya nefes yeterdi…Sağlıkçı olmama rağmen gözlerime inanamayıp 10 tane gebelik testi yapmıştım ve hepsi pozitifti  :) ertesi gün için doktorumdan randevu almıştım. Eşime telefonda söylemiştim sevincinden sokakta bağırmaya başlamıştı ‘baba oluyorum’ diye :) O gün o gece bitmedi ertesi gün için zaman geçmek bilmedi.Gece boyu eşimde bende sevincimizden uyuyamadık :) Nihayet ertesi gün olmuştu ve hastaneye gittik.Kalbim yerinden çıkacak gibi sanki kulaklarımda,ağzımda atıyordu.Bizden bir parça olan miniğimizle o gün ultrasonda tanıştık,ufacık bir nohuttan ibaretti :) Eşim kızımız olsun diye dua ediyordu,benimse cinsiyet tercihim yoktu sağlıklı olması tek dileğimdi.29 Ekim 2012’de kontrolümüz vardı ve doktorumuz beklemediğimiz bir tepki verip ‘Siz ne meraksız anne babasınız,neden hiç bebeğinizin cinsiyetini sormuyorsunuz’ dedi.Eşim ‘ doktor bey ben hissediyorum kızımız olacak ‘ dedi.Doktorumuz Ünal bey ‘Tebrik ediyorum koca göbekli bir kızınız olacak’ deyince ağzımız kulaklarımızda hastaneden çıkmıştık.Hamileliğimin ilk 5 ayı öyle çok mide bulantılarım ve istifralarım oldu ki yemek yemeye korkuyordum.54 kg ile hamile kalmıştım ama 5 ay istifra etmekten kilo alamamıştım.Hamileliğim genel anlamda çok güzel geçiyordu.9 ay hiç aralıksız hoplaya zıplaya ev iş arasında mekik dokuyarak koşuşturarak çalıştım.Öyle eşime naz yapmak,yatmak dinlenmek hiç bana göre değildi ve iş yerimde nasılsam evde de işlerimi yapıyordum. Doğumuma 19 gün kala mecburi izne ayrıldım.Evlenmeden önceden bu yana normal doğum hayalimdi.Doktorumu tercih etmemde ki sebeplerden öncelikli olanı da buydu.Doktorum Ünal Bey Her şey yolundaysa normal doğum,anne ve bebek riske girerse sezaryen doğum demişti.9 ay su gibi geçti gitti doktorumuz bebek her an gelebilir diyordu ama o 19 gün geçmek bilmedi.26 Nisan günü Paris’te yaşayan çok yakın bir arkadaşım aradı ve içime doğuyor bugün,bu gece bir şey olacak öyle hissediyorum dedi.Hiç korkmuyordum ama içimi içten içe bir heyecan sarmıştı.Hamileliğimde 40.haftanın son günündeydik.26 Nisan akşamı karnım ağrımaya başladı ve benim aklıma hiç doğum sancısı olabileceği gelmemişti öyle basit bir karın ağrısı diye düşünmüştüm.O gece saat 02:00’de yataktan fırladım garip bir acıyla ve anladım ki bu doğum sancısıydı,gözlerim saatte eşimi uyandırmadan saat 03:20’ye kadar bekledim.15 dakikada bir gelen sancılarım 3 dakikada bir gelmeye başladığında eşim uyanmıştı.Doktorumuzu arayıp haber verdikten sonra hastaneye gittik.Ve doğum başlamış dediler :) Ben sessiz sedasız sancımı çekerken doktorum Ünal bey’in sen nasıl doğuracaksın hiç sesin çıkmıyor demesiyle gülmeye başlamıştık hepimiz :)

Hastanenin doğumhanesinde bizden başka kimse yoktu.Eşim odaya girip çıkıp ‘Ayşem bak derin nefes al ver’ demesi yok muydu aklıma geldikçe boğasım geliyor :) 

8 saat süren sancımın sonunda ve gayet iyi ilerleyen doğum sürecimde sabah saat 10:30 da doğumhaneye aldılar ve 15 dakika da doğurmuştum.Ne bir acı,ne kendini düşünmek…Sadece doktorumu,ebeyi dinledim ve her şey çok kolay oldu.Bebeğimi düşünüp ona konsantre olunca her şey kolay oldu.Tabiii bir de dışarı da bekleyenlere sorun :)  mesela eşim 9 doğurmuş :)Doktorum ‘acı eşiğin çok yüksek çok dayanıklısın sağlıklı bir bebeğin oldu hazırlıyorlar’ dedi.Minik kelebeğim Berrak 27 Nisan 2013 saat 10:45’de 3,390 kg 48 cm olarak dünyaya geldi.Ben doğumdan 15 gün önce rüyamda doğum yapıyordum ve kapkara bir kız çocuğunu veriyorlardı kucağıma.Benim bebekliğim sapsarı eşim bebeğimiz sarı olacak derken rüyam çıktı.Doğumhanede yanakları al al kapkara mis kokulumu minik kelebeğimi kucağıma verdiler.Sevinçten kalbim nasıl atıyordu ve göz yaşlarına boğulmuştum.

Öyle güzeldi ki öyle güzel kokuyordu ki… Normal doğumun en güzel yanı hareket rahatlığı ve doğumdan yarım saat sonra ayağa kalkmaktı.Doğumhaneden odamıza çıkar çıkmaz da göbeğim kalır korkusuyla xs korsemi hemen giydim. :) Bebeğimizi odamıza getirip kucağıma verdiler.Hemşire ‘hadi annesi bebeğin aç emzir bakalım’ dedi.Emzirmeye başladığımda fark ettim maviş gözlerini öyle güzeldi ki bakmaya doyamıyor gözlerimi bir an ayırmak istemiyordum.Allah’a çok şükür hiç sıkıntısız,problem yaşamadan güzel bir doğum süreci yaşadık.Hamileliğim boyunca toplamda 8 kilo aldım. Allah’a çok şükür ikimizde sağlıklı ve iyiydik.

En büyük duam,dileğim gerçek olmuştu.Uykusuzluğuma,sancının,doğumun yorgunluğuna rağmen tüm gece hiç uyumadan bebeğimi izledim.Bebeğimle ilklerimi yaşadım.Ertesi sabah 2 kişi çıktığımız evimize 3 kişi dönmenin mutluluğunu yaşıyorduk.

Evimize öyle güzel bir koku gelmişti ki bebek kokusu tüm evi sarmıştı.Ve biz 27 Nisan 2013 de çekirdek aile olduk.Hayatımın en güzel duygularıydı.Hayatımın en güzel hikayesi doğumum…Ve Hayatta ki en güzel duygu annelik…Ben iyi ki çok şükür ki ANNE oldum.Evlat en büyük nimet…

Sevgiler .