Dünyanın en güzel duygusudur emzirmek...Bir annenin bebeğiyle en güzel anıdır emzirmek...Emzirirken koklamak,saçlarını tenini okşamak,çok özel bir bağ kurmak,gözgöze temasa geçmek çok güsel ve öyle farklı ki mama yedirmek,oyun oynamak asla emzirme güselliğinin yerini tutamaz.Kendi vücudumun ürettiği sütle miniğimi beslemek,doyurmak,büyüdüğüne,kilo alışına geliştiğine şahit olmak asla mutluluğu tarif edilemez.Emzirme hikayemin ilk 20 günü çok ızdıraplı geçse de bebeğimi dişlerimi sıka sıka,dudaklarımı ısıra ısıra,ayaklarımı yere vura vura,gözümden yaş gelse de emzirdim.Göğüs çatlaklarım geçip acılarım azalınca kelebeğimi mutlu mutlu emzirdim.Çok şükür sütüm hep fazlaydı onu emzirip ve sağıp stok yaptığım geceler çoktur.Tam tamına 150 paket süt stoklamıştım.
Çalışan anne olmama rağmen o kadar çok emzirdim,o kadar çok sütümü sağıp stokladım ki içim bir o kadar rahat...Minik kelebeğim Berrak 18 aylık olmuştu ve o kadar müptelası haline geldi ki resmen meme delisi olmuştu :) Ben hep 2 yaşına kadar emzireceğim diyordum inatla ama artık Berrak 7/24 emmek istiyor,evde hiçbir iş yaptırmıyordu.Bizim bebekliğinden bu yana öyle aman aman gece uykusuzluklarımız olmadı,doğduğundan itibaren gece iki kez uyanır emer aynen uykusuna devam ederdi.Ta ki azı dişlerimiz çıkma eyleminde bulunana kadar.Miniğimin odası ayrı omasına gece de 8 kez kalktığını ve uykusuzluktan bir gece koridorda uyuduğumu biliyorum. :)
Çalışan anne olarak oradan oraya koşuşturmak,bitmek tükenmek bilmeyen enerjim tükenmiş çok yoruluyor,halsiz kalıyor,rahatsızlanıyordum.Bir pazar günü tüm ev işleri beni beklerken ve kızım bana kahvaltı yaptırmayıp,bir lokma yedirtmemişken,7/24 memede kalmak isterken tamam dedim bitti bu kadar emdiğin yeterli ayıracağım keseceğim dedim içimden,ama korkuyordum zor olur diye sıkıntı yaşarız diye canım sıkılıyor strese giriyordum.Vicdanım ile mantığımın arasında sıkışıp kalmış can çekişiyordum.Tam da o gün emzirme işlevimizi sonlandırdım.Neden mi ? Çünkü tam 18 ay doya doya emzirdiğim için ve yol,sokak,cadde otobüs dinlemeden çığlık çığlığa 'Meme' diye bağırdığı,utanmaktan kıpkırmızı olduğum günler bitsin diye. :)
Okuyup,araştırıyordum nasıl bu süreci kolay atlatabilir nasıl psikolojik olarak etkilenmesini en aza indirgeyebilirdim.Ama yok normal olarak tamam hadi meme artık yok demekle bitmiyor bitmedi de...Emzirme aralığını azaltmaya çalıştım,olmadı...Unutturmaya çalıştım,olmadı...Annenin sütü bitmiş dedim olmadı.Bitmemiş diyerek açtı emdi.Başka çare bırakmadı maalesef... :(
Meme müptelası olan bebenin anne memesinden ayrılma denemeleri ; :)
Deneme 1 kekik yağı sürüp emzirdim.Yok arkadaş bana mısın demedi emdi.
Deneme 2 yara bandı 'meme off olmuş annecim' dedim çıkarttı yara bandını öptü emdi 'off geçti'dedi.
Deneme 3 siyah göz kalemiyle kapkara boyadım baktı 'Anne meme böğğ olmuş' dedi.
O günden sonra hiç istemedi.Bense 10 gün kadar sıkıntı çekip,süt geri çekilsin diye sağmadan durdum fiziksel ve duygusal acı çektim,vicdanen yedim bitirdim kendimi sabrettim.Mastit olsam da hastanelik olup,istifra edip serum yesem de hiç sağmadan sütün geri çekilmesini başarmıştım.Önemli olan benim acı çekmem değil,Berrak'ın mutlu olması durumu kabullenmesi,her şeyin düzene girmesiydi oldu da çok şükür ve bu dönemi kolay sorunsuz atlattık.
Ve böylece emzirme dönemi ikinci bebeğe kadar kapandı. :)
Kolay ve başarıyla sonlanan emzirme dönemi için çok mutluyum , darısı diğer annelere :)
